fbpx
happy woman, smiling, happy

Kocham siebie – Lubię siebie – Akceptuję siebie

WOW, KONIECZNIE PRZECZYTAJ A DOWIESZ SIĘ JAK POKOCHANIE SIEBIE MOŻE ZMIENIC TWOJE ZYCIE I SZCZĘŚCIE !!!

                                     Jeśli jesteś w związku, o który walczysz lub od lat szukasz miłości i nie możesz znaleźć odpowiedniej osoby dla siebie, to nie wykluczone, że masz problem z Twoim systemem wartości, dotyczącym kochania siebie. Ludzie w najszczęśliwszych związkach to ludzie, którzy potrafią być szczęśliwi również sami ze sobą. Nie naprawimy skutecznie naszych relacji z innymi ludźmi, dopóki nie poprawimy naszych relacji ze sobą.  Dlatego nauka pokochania i kochania siebie jest tak ważna. Interesującą rzeczą w miłości jest to, że ludzie będą nas kochać tylko tak bardzo, jak bardzo my kochamy siebie. Nauczenie się kochania siebie może naprawdę zmienić nasze życie. Prawda jest taka, że możemy kochać inną osobę tylko w takim stopniu, w jakim stopniu kochamy siebie; i konsekwentnie inna osoba może może nas pokochać tylko w takim stopniu, w jakim kocha siebie.

Dlaczego ludzie pozostają w złych związkach? 

Złe relacje mogą przybierać wiele form, ale ludzie, którzy w nich tkwią,  mają zwykle pewne wspólne cechy. Boją się zakończyć związek – bez względu na to, jak zły jest – ponieważ boją się, że nie będą kochani poza nim i marnują się w tym złym związku, bo czują, że nikt inny ich nie pokocha, jeśli odejdą.

Pamiętajmy, że urodziliśmy się, by być kochanymi!

Od samych narodzin kochaliśmy siebie bez wysiłku. Kiedy byliśmy dziećmi, jasno komunikowaliśmy swoje potrzeby (głównie płacząc) i z radością akceptowaliśmy całą miłość i troskę, ponieważ instynktownie wiedzieliśmy że zasłużyliśmy na to i że jesteśmy wystarczający. Dopiero gdy staliśmy się starsi i nauczyliśmy się, że jest inaczej, zaczęliśmy  tolerować przebywanie z ludźmi, którzy nas nie kochali, tak jak na to zasługujemy. Ale to dobra wiadomość, bo uświadamia nam  że urodziliśmy się po to by być kochanymi. 

Jak dowiedzieliśmy się, że nie jesteśmy kochani?

Nasze przetrwanie jako dzieci wiąże się z przekonaniem, że nasi rodzice nas kochają i opiekują się nami. Jeśli tak się nie dzieje wierzymy, że to nasza wina. Nasze młode umysły nie potrafią logicznie myśleć, dlatego uważamy, że jeśli w domu nie jest dobrze to musimy zmienić swoje zachowanie. Zwykle wynika to z kochania pod „warunkiem, że…”, np. „Och, jesteś taki sprytny, masz tyle dobrych ocen, kocham cię za to” lub „Kocham cię, jesteś taki przystojny / ładny / pomocny”. Dzięki tym subtelnym stwierdzeniom dowiadujemy się, że miłość jest uzależniona – od bycia sprytnym, zabawnym lub atrakcyjnym – i dlatego przestajemy wierzyć, że możemy być kochani takimi, jakimi jesteśmy. 

Miłość warunkowana oczekiwanym zachowaniem/działaniem…..!

Niektórzy rodzice grożą, że wycofają miłość, jeśli nie będziemy zachowywać się w sposób, który ich zadowoli np. „Nie będę cię kochać, jeśli to zrobisz”,lub „Nie będziesz kochany, kiedy tak się zachowujesz”. Dzieci idealizują dorosłych, ponieważ od urodzenia wiedzą, że ich przetrwanie zależy od opieki dorosłych, dlatego zaczynają dostosowywać się, próbując ich zadowolić, próbując nauczyć się bycia kochanymi. Robią wszystko, co w ich mocy, aby rodzice nadal okazywali im miłość. Kiedy to nie działa, zmieniają sposób myślenia na „Nie kochasz mnie, a jeśli mnie nie kochasz, to nikt inny też nie będzie”.?

Odkrywanie nieprawd! 

Kiedy zaglądamy w długo skrywane przekonania i czujemy, że nie byliśmy wystarczająco kochani, ponieważ nasi rodzice zawsze byli w pracy albo tata odszedł albo mama wolała nowego męża / nowe dziecko itp., dodajemy kolejne złe przekonanie do i tak już szkodliwego przekonania „nie jesteśmy kochani” ,że zawsze tak będzie, i że to musi być nasza wina i tak zaczyna się zniszczenie, które może trwać całe życie, chyba że znajdziemy kogoś, kto pomoże nam to zmienić raz na zawsze. 

Nauka kochania siebie!

Ucząc się kochać siebie zmieniamy nasze życie. Najpierw tworzymy nasze przekonania, potem nasze przekonania tworzą nas, a na koniec świat zaczyna dopasowywać się do naszych przekonań. Nasze przekonania mogły zostać zaprogramowane w przeszłości, ale nie musimy pozwalać im kreować przyszłości – możemy zmienić nasze przekonania i tym samym nasze życie.