Przywiązanie dziecka do opiekuna i jego wpływ na rozwój
Przywiązanie dziecka do opiekuna i jego wpływ na rozwój to temat, który fascynował Johna Bowlby’ego i Mary Ainsworth. Ich badania skupiały się na tym, jak zaburzenie więzi z matką wpływa na rozwój dziecka. Okazuje się, że styl przywiązania w dzieciństwie ma wpływ na budowanie relacji z partnerem w dorosłości. Jednakże istnieje nadzieja, ponieważ nie jesteśmy skazani na styl przywiązania, który zbudował z nami nasz opiekun. Możemy zmienić nasz styl przywiązania na bardziej bezpieczny.
Teoria więzi zakłada, że potrzeba bycia w bliskiej relacji jest wpisana w nasze geny. Człowiek jest zaprogramowany tak, aby pozostawać w intymnym związku z ważnymi dla niego osobami. W czasach prehistorycznych, ludzie musieli polegać na sobie, a osoby, które tworzyły bliskie związki, miały kogoś, kto o nie dbał i częściej przetrwały. W ten sposób wykształcił się biologiczny mechanizm, zwany systemem przywiązania, który składa się z emocji i zachowań zapewniających poczucie bezpieczeństwa i ochrony.
Bowlby uważał, że przywiązanie jest integralną częścią zachowania człowieka przez całe życie. Mary Main odkryła, że można przypisać dorosłych do konkretnych kategorii na podstawie tego, jak wyglądały ich wczesne relacje z opiekunami. Cindy Hazan i Philip Shaver doszli do wniosku, że dorośli mają konkretne style przywiązania, które uaktywniają się w związkach romantycznych.
Wyróżniamy trzy główne style więzi u dorosłych: bezpieczny, lękowo-ambiwalentny i lękowo-unikający. Każdy z nich różni się pod względem postrzegania bliskości, sposobu radzenia sobie z konfliktami, podejścia do sfery seksualnej oraz umiejętności komunikowania potrzeb.
Badania pokazują, że przywiązanie ma odzwierciedlenie w fizjologicznych reakcjach. Obecność partnera reguluje ciśnienie krwi, tętno, oddech i poziom hormonów we krwi. Nie ulega wątpliwości, że zależność jest uwarunkowana biologicznie i nie jest wyborem czy skłonnością.
Jednakże paradoksalnie, być samodzielnym opiera się na świadomości, że mamy przy sobie osobę, która w razie konieczności udzieli nam wsparcia. Bycie z kimś w związku daje poczucie bezpieczeństwa i zabezpieczenia, co pozwala na większą niezależność i wolność.
Zapraszam na sesje indywidulane i online . Umów się dziś! 
791081452 Zapraszam WARSZTATY i TRENINGI GRUPOWE – napisz do mnie i spytaj!
www. terapia-pomoc.pl www. graga.plBezpieczna baza w dorosłości: dlaczego potrzebujemy poczucia bezpieczeństwa
Poczucie bezpieczeństwa jest kluczowe dla naszego samopoczucia i poziomu pewności siebie. Badania pokazują, że osoby, które czują się bezpiecznie, są bardziej skłonne do podejmowania wyzwań i realizowania swoich celów. W dorosłym życiu, podobnie jak w dzieciństwie, obecność obiektu przywiązania pozwala nam czuć się bezpiecznie i skupić na swoich obowiązkach. Jednakże, aby zrozumieć, dlaczego czasami odczuwamy brak poczucia bezpieczeństwa, warto przyjrzeć się swojemu stylowi przywiązania.
Styl lękowo-ambiwalentny w dzieciństwie
Styl lękowo-ambiwalentny jest jednym z trzech stylów przywiązania wyodrębnionych w badaniach nad więziami emocjonalnymi. Osoby, które wykształciły ten styl przywiązania, doświadczały w dzieciństwie chaotycznej i niestabilnej opieki. Ich matki często były chwiejne emocjonalnie i niezdolne do radzenia sobie ze swoimi uczuciami, co powodowało, że nie były w stanie dostarczać stałej, spójnej opieki swoim dzieciom. Dzieci z takim stylem przywiązania często odczuwają silny stres w trakcie separacji od opiekuna i nie potrafią się uspokoić po powrocie. Często zabiegają o uwagę opiekuna i odczuwają lęk przed stratą, ponieważ doświadczyli niestabilnej relacji z matką.
Styl zaabsorbowany w dorosłości
Więź lękowo-ambiwalentna w dorosłości przekształca się często w styl zaabsorbowany. Osoby o tym stylu więzi często odczuwają lęk przed odrzuceniem i boją się, że partner przestanie je kochać, jeśli pozna ich prawdziwą naturę. Są wrażliwe na nastroje partnera i bardzo wrażliwe na zmiany w relacji. Często pojawia się u nich poczucie, że związek jest ich jedyną szansą na szczęście i jeśli się rozpadnie, nie znajdą już nikogo innego. Osoby o więzi zaabsorbowanej często myślą o związku i mają skłonności do szybkiego przywiązania się w relacji. Mają również dużą zdolność do intymności i nie obawiają się bliskości. Jednakże, często boją się okazywać swoje uczucia, ponieważ obawiają się, że nie zostaną odwzajemnione.
Jak radzić sobie? Jeśli masz styl zaabsorbowany i chcesz nauczyć się radzić sobie z tym, możesz podjąć kilka kroków:
-
Uświadom sobie swoje potrzeby i lęki – Zastanów się, jakie potrzeby masz w związku i jakie lęki Cię dręczą. Rozpoznanie i zrozumienie swoich emocji i potrzeb może pomóc Ci w budowaniu zdrowych relacji.
-
Pracuj nad swoim poczuciem wartości – Osoby związane ze stylem zaabsorbowanym często czują się niepewne siebie i wierzą, że tylko poprzez relacje są w stanie uzyskać poczucie wartości. Pracuj nad swoim poczuciem własnej wartości i naucz się, jak cenić samego siebie.
-
Pracuj nad zaufaniem do partnera – Zdolność do zaufania partnerowi jest kluczowa w budowaniu zdrowej relacji. Naucz się ufać swojemu partnerowi i daj mu szansę, by pokazał, że jest godny Twojego zaufania.
-
Naucz się radzić sobie ze swoimi emocjami – Osoby związane ze stylem zaabsorbowanym często mają trudności z radzeniem sobie ze swoimi emocjami. Naucz się, jak identyfikować i wyrażać swoje emocje w sposób zdrowy i konstruktywny.
-
Pracuj nad swoją niezależnością emocjonalną – Naucz się, jak być związany z partnerem, jednocześnie zachowując swoją niezależność emocjonalną. Staraj się nie pozwalać na to, by Twój nastrój i samopoczucie były całkowicie zależne od stanu swojego związku.
Pamiętaj, że zmiana stylu przywiązania wymaga czasu i wysiłku, ale warto podjąć kroki w celu budowania zdrowych relacji. Warto też skorzystać z pomocy specjalisty, który może pomóc Ci w identyfikacji i radzeniu sobie z Twoimi emocjami i potrzebami.
Zapraszam na sesje indywidulane i online . Umów się dziś! 791081452 Zapraszam WARSZTATY i TRENINGI GRUPOWE – napisz do mnie i spytaj!www. terapia-pomoc.pl www. graga.pl